Lizarran, hiru anai-arreba zeuden Pepito, Francisco eta Engrenecia izenekoak. Pepito oso langilea zen, baita ere altua eta indartsua. Honek estriperra zen. Francisco oso itsusia zen eta alferra, hiru kartoien artean bizi zen eta kameioa zen. Engrenecia ez zen langilea ez alferra eta paroan egon harren etxetxo bat zeukan lagun batekin. Hiruren harremana oso txarra zen eta beti bata besteari zirikatzen ari zion.
Horain dela hilabete pare bat, Francisco Engreneciaren etxeko leihoaren behetik pasa zen eta Engrenecia adreilu bat bota zion, gogoak sartu zitzaiolako hori egiteko. Francisco Pepitoren gana joan zen, Engrenecia egin zionataz hitz egitera, baina hitz egiten hasi aurretik Pepitok antzarak ferratzera bidali zion. Momentu horretan Francisco conturatu zen bere anaien eta bere arteko harremana oso gaizki zegoela eta eskailera batzutan eseri zen horretan pentsatzera.
Engrenecia bere anaiari barkamena eskatu nahi zion eta beraren bila joan zen. Aurkitu zuenean bere ondoan eseri eta hitz egiten hasi ziren beraien arteko harremanataz. Engrenecia adoz jarri zen Franciscorekin eta idei bat izan zuten, hirurak batera bizitzera joaten baziren harreman hobeagoa izango zuten. Baina hirurak ezin zuten elkar bizi Pepito ez bazuen nahi eta beraren gana joan ziren:
- Kaixo Pepito gustatuko litzaiguke entzutea izan dugun idei bat azaltzeko-esan zuen Engreneciak
- Ondo da baina askar
- Gure harremana oso txarra dela ikusi dugu eta pentsatu dugu hirurak elkar bizitzen badugu gure harremana hobe dezakela-azaldu zuen Franciscok.
Pepito asko pentsatu ondren bere anaiekin bizitzea gaizki ez zegoela egongo pentsatu zuen. Hirurak Pepitoren etxera joan ziren bizitzera oso andia zelako. Baina Pepito ezin zuen hirurena ordaindu, orduan bere anaiari striper lana eman zion eta bere ahizpari etxea garbitzeko lana jarri zion.
No hay comentarios:
Publicar un comentario